петак, 23. април 2010.

Вечан Покој Вођи и Учитељу...

Другови, свесни будимо и верујмо чврсто: оставио нас је само лик човечански и смртно тело нашег Вође, како би дух Његов могао тим лакше бити пред нама, уз нас и око нас. Срца горе, другови, последња борба треба да се избори. Завет, давно дат Вођи и Учитељу, треба да се испуни, нова дужност и последња сад нам је наметнута. Мошти, тело смртно нашег Вође, треба да понесемо и донесемо славом и победом овенчани до родне груде наше, где ће на питомим обалама Дунава почивати за векове и бити свето место са кога ћемо црпети сву снагу за будући рад на подизању земље наше, изграђивању државе наше по упутствима и смерницама које нам је Неумрли у аманет оставио...
Војници Истине, позивам Вас да у души и срцу обновите заједно самном поново завет ономе, који сада није међу нама али је пред и над нама. Његовом неумрлом духу да се заветујемо да ћемо следити непоколебљиво пут којим нас и даље води, остати бескомпромисни борци за истину и истинску Слободу свога народа и верно, одано и послушно следити речи, упутства и наређења заменика Му, друга Јаше Љотића. Нека је вечан помен, вечна слава најскрушенијем слуги Божијем... Вођи и Учитељу Димитрију Љотићу!


Из Наредбе Команданта Оперативне групе СДК
потпуковника Радослава Таталовића
23. априла 1945.

Нема коментара:

Постави коментар